Այդ բարձրության վրա, այդ զուսպ ու խոժոռ բնապատկերում, իր մանկության Լեմանից այնքան տարբեր այս լճի հանդիման, հանդարտության մի զգացում պատեց Ժոզեֆին ու խաղաղությունը եկավ փոխարինելու նրա անհանգստությանը: Մինչ այժմ նա դժվարությամբ հավաքել էր իր նախնիների կտակած ցիրուցան բեկորները: Երբեմն ցածրաձայն ասում էր ինքն իրեն. «Այդ վառվոց ջահը չեմ ուզում վերցնել...» Սակայն այդ երեկո, Սևանա լճի ափին, նա գտել էր ներքին երկիրը, որ վաղուց էր փնտրում: Հայաստանը, իր Հայաստանը, տրոփում էր իր երակներում, ավելի ուժգին, քան իրականությունը, պակաս ծանր, քան անցյալը: Այսուհետ ողբերգությունը կարող էր նահանջել:
Заказывай книги и получи быструю доставку в любую точку мира.
Подробнее об условиях доставки и способах оплаты смотрите здесь.
