Գրքում ամփոփված երկու վեպերն էլ 20-րդ դարում հայ ժողովրդի կյանքում կատարված բախտորոշ ու ճակատագրական իրադարձությունների պատմություններն են․ երկուսում էլ խիստ պահպավել է պատմական ժամանակագրությունը։ Ցեղասպանության թեմայում նկարագրվող իրադարձությունները ընդգծում են ոչ միայն Թուրքիայի ցեղասպան քաղաքականությունն ու գործունեությունը, այլ նաև որոշ երկրների դիվանագիտական ու շահադիտական մոտեցումները Հայկական հարցին և թուրք-ադրբեջանական հայատյաց գաղափարախոսությանը, որը կարմիր թելի նման ձգվում է մինչև 1988-ի Սումգայիթ, ապա՝ 2004 թ․ Բուդապեշտ՝ Գուրգեն Մարգարյանի , և 2007 թ․ Ստամբուլ՝ Հրանտ Դինքի սպանությունները։ Կինոսցենարի ժանրային առանձնահատկությամբ նկարարվել է նաև Երկրորդ աշխարհամարտը՝ ընդգծելով հայ ժողովրդի մասնակցությունը պատերազմին և բերած նպաստը հաղթանակի գործին։ Անդրադարձ է կատարվել նաև 2020 թ․ ադրբեջանա-թուրքահակչական դեռ չավրտած պատերազմին։ Երկրորդ վիպաը Հայոց եկեղեցու մոտ քառասուն տարվա ազգանպաստ գործունեության և ՛՛անաստվածների՛՛ ժամանակաշրջանում հոգևորականների կրած հալածանքների և Ամենայն հայոց կաթողիկոսի եղերական վախճանի մասին է։ Հին աշխարհի քարտեզները զետեղված են պատմության կեղծարարների համար․ թող տեսնեն ու իմանան՝ ովքեր են ապրում իրենց պատմական հայրենիքում, և ովքեր են երկվորները։