Գրքում ներկայացվում է գլխավոր կերպարի (ծննդյան անունն է Ռոբինզոն Քրեցներ) ինքնակենսագրականը՝ մի նավաբեկյալի, որը 28 տարի անցկացնում է Տրինիդադին մոտ գտնվող մի հեռավոր արևադարձային անմարդաբնակ կղզում: Նախքան վերջնականապես փրկվելը` այստեղ նա հանդիպում է մարդակերների, գերիների, խռովարար նավաստիների: Ամենայն հավանականությամբ, «Ռոբինզոն Կրուզոն» գրելիս Դեֆոն մասամբ հիմնվել է Ալեքսանդր Սելքըրքի իրական կյանքի պատմության վրա: Ալեքսանդր Սելքըրքը շոտլանդացի նավաստի էր, որին, նավապետի հետ ծագած վեճի պատճառով, 1704թ. իր իսկ պահանջով իջեցնում են Խաղաղ օվկիանոսի ափին գտնվող «Մաս-ա-Տիերա» անվամբ անմարդաբնակ կղզի, որտեղ նա մնում է մինչև 1709թ.: 1966թ. այս կղզին, որն այժմ Չիլիի մասն է կազմում, վերանվանվեց «Ռոբինզոն Կրուզո» կղզի: Սակայն Դեֆոն իր վեպը Սելքըրքի պատմությունից անդին է տանում՝ միաձուլելով պուրիտանական հոգևոր ինքնակենսագրականի ավանդույթները և մարդկանց բնույթի ուսումնասիրությունը՝ որպես սոցիալական էակներ: