Հեքիաթագետ, թարգմանիչ Ալվարդ Ջիվանյանի այս գիրքը իր նմանը չունի հայ իրականության մեջ: «Թուղթ ու գրի ոգիները» յուրահատուկ ամփոփ դիցաբանական բառարան է: Այն ներկայացնում է գրեղեն ոգիների մի ամբողջ անձնակազմ, որի ներկայացուցիչներից յուրաքանչյուրին հեղինակն օժտել է ուրույն դիմանկարով, հատկացրել որոշակի դեր և գործառույթ:
ԳՐՕՂԻ
Ընտիր գրամուղ է, որ մի երկու գավաթ ըմպում ես ոգեղեն գրվածքներ շարադրելուց առաջ: Խորհուրդ է տրվում լուծել թարմ խնձորահյութի մեջ՝ ավելացնելով բուրավետ դաղձի մատղաշ տերևներ: Անանուխով փոխարինելու դեպքում մտքերի ոգեղենությունը փոքր-ինչ խամրում է:
ԽԻԹԱՐԻԿՆԵՐ
Վշտահար ընթերցողներին սգահան անող ոգիներ: Կլոր կարճատես աչքեր ունեն ու մեղրագույն գանգուրներ: Առվի դաղձից հյուսված փոքրիկ ավելով սրբում են մարդկանց սրտներից տխուր հուշերն ու տեղը զվարթ զրույցներից պատառիկներ դարսում, մինչև սիրտն ուրախությամբ լցվի: Մետաքսե թաշկինակներով չորացնում են նրանց արցունքներն ու կոպերին կապույտ սուրմա քսում: Գալիս են առանց հրավերի, հեռանում՝ խոնավ բարձերեսների մեջ սփոփանքի քսակներ թողնելով: Չոր աչքով կարդա՛ք...
ՎՇՏՈՒՀԻ ՓԻԼԱՐՅԱՆ
Տխուր երկրների հովանավոր ոգի է: Սիրում է ոտանավորներ գրել տխուր բաների՝ սառած սուրճի, անբերան թեյնիկի, դատարկ լսարանների մասին ու անսփոփ հեկեկում է՝ արցունքն ասեղնագործ թաշկինակով սրբելով: Ամեն քամուց պաղ է առնում ու հազը կտրելու համար հագուստի տակից թերթից կարած շապիկ հագնում, որ շարժվելիս մեղմ խշխշում է՝ փոթորկելով մոտերքում գտնվող գրագետների սրտները:
Հատվածները հրապարակվում են «Զանգակ» հրատարակչության թույլտվությամբ:
Վերադառնալ
