«Վերջին գիշերը Երկրագնդի վրա» գիրքը պատերազմի մասին գրաֆիկական պատմությունների ժողովածու է, որը ներկայացնում են երեք կին գրողների հայացքը պատերազմին։ Նրանք բոլորն էլ տուժել են պատերազմների սարսափներից և լիազորվել պատմել աշխարհի իրենց մասերից իրական պատմությունները։ Եկատերինե Տոգոնիձեի «Բազմաց հոսքը» (Լուկա Լախշիի նկարազարդմամբ) պատմում է Նանայի՝ մի կնոջ մասին, որը ծնվել է նավի վրա, երբ նրա ընտանիքը փախչում էր Աբխազիայի պատերազմից 1990 թվականին: Սա պատմություն է, որը ձեզ տանում է 30-ամյա ճանապարհորդության՝ լի անձնական հիշողություններով, կոլեկտիվ տրավմայով և քաղաքական դիմադրությամբ: Նինոն հայտնվում է ուկրաինական պատերազմի առաջնագծում՝ ընտրելով պայքարել ճշմարտության համար մինչև իր գոյության վերջը: Վիրա Կուրկոյի «Վերջին գիշերը երկրագնդի վրա» (Սոֆիա Պոկորչակի նկարազարդմամբ) պատմության գործողությունները տեղի են ունենում 2022 թվականին Ուկրաինայի վրա Ռուսաստանի լայնածավալ ներխուժման ժամանակ։ Այն պատմում է մի կնոջ ճանապարհորդության մասին պատերազմական Ուկրաինայում՝ իր ամուսնուն՝ առաջնագծում ծառայող զինվորին փնտրելու համար։ Անի Ասատրյանի «Պատերազմից մեկ մեմ այն կողմ»-ը (Աստղիկ Հարությունյանի նկարազարդմամբ) բազմաշերտ գրաֆիկական պատմություն է, որը ուսումնասիրում է ավտորիտարիզմի, թվային մանիպուլյացիայի, կոլեկտիվ ամնեզիայի և ինքնության ջնջման հետևանքները: Գլխավոր հերոսը վերապրում է պատերազմը և տեղահանվում է «Մոխրագույն գոտի» կոչվող վայրից: Այս պատմությունը հարցականի տակ է դնում այն, թե արդյո՞ք պատերազմական պատմությունները առհասարակ ծառայում են իրենց նպատակին: