Հայ ընթերցողի սեղանին առաջին անգամ գրվում է 20-րդ դարի ճանաչված թուրք դասական արձակագիր Ռեշաթ Նուրի Գյունթեքինի «Ցախասարյակը» վեպը։ Պատումի հերոսուհին ֆրանսերենի սովորական մի ուսուցչուհի է՝ խիստ ուշագրավ ու ինքնատիպ, կատակերգական խառնվածքով։ Նրա կյանքի ռոմանտիկ պատմությունն ընթերցողին տանում է դեպի 20-րդ դարի առաջին կեսերի թուրքական իրականություն, որտեղ իշխում են խավարամտությունն ու չքավորությունը, քաղքենիությունն ու ցինիզմը, դաժանությունն ու գռեհկությունը։ Սակայն հեղինակի հավատամքն այն է, որ միայն անսահման բարությունն ու մարդասիրությունը կփրկեն օր օրի բարոյազուրկ դարձող աշխարհը։