Արդի հայ դրամատուրգիայում իր ուրույն տեղն ունի Էլֆիք Զոհրաբյանը, որի ինքնատիպ պիեսները հաճախ են բեմադրվում պետական, ուսանողական թատրոնների կամ անտեպրիզային բեմերում: Նրա բազմաժանր թատերագրությունն աչքի է ընկնում դինամիկ երկխոսություններով, հեգնանքով, նուրբ, անգլիական հումորով, բազմաշերտությամբ, գաղափարական հագեցվածությամբ, սատիրիկ տարրերով, դասականի ու արդիականի համադրմամբ։ Գիրքը հետաքրքրություն է ներկայացնում ոչ միայն բեմադրության, այլ նաեւ ընթերցանության համար: