Գրքում նորովի են դիտարկվում հայ-վրացական հարաբերությունների վաղ շրջանի տարբեր հայեցակետերը: Այդ ամենը հետազոտվում է աշխարհաքաղաքական գործընթացների համատեքստում: Փորձ է արվում վերանայել երկու ժողովուրդների հարաբերություններում իշխող գիտական վիճարկելի ու կեղծ պատկերացումները, ավանդաբար փոխանցվող պարզունակ դատողությունները։ Առանձնացվում է հայեցակարգային լուրջ շտկումների խնդիրը պատմագիտական և մշակութաբանական ոլորտներում։ Գրքում զգալի տեղ են զբաղեցնում պատմահենության՝ պատմական խեղաթյուրումների և նենգափոխությունների բացահայտումները, ինչպես նաև վիրահայերի՝ որպես հայության անկապտելի հատվածի, տեղաբնիկ ու պետականաստեղծ կարգավիճակի քննությունը։ Այս առնչությամբ մեծ հետաքրքրություն ունեն քաղաքակրթական պատերազմի վերաբերյալ դիտարկումները և դրանցից բխող անհրաժեշտ եզրահանգումները։ Ռազմավարական կարևորություն ունի քաղկեդոնական հայերի պատմամշակութային շերտի արժեքավորումը, որն այսօր ազգային անվտանգության հիմնախնդրի իմաստ է ձեռք բերել և ունի խիստ արդիական հնչեղություն: Գրքի գլուխները միանգամայն ինքնուրույն ակնարկներ են, որոնք միահյուսված են ներքին շաղկապությամբ։ Ակներև է գրքի գիտական, քաղաքական և գիտաճանաչողական նշանակությունը։