Գրքում նկարագրվող իրադարձությունները Լատվիայում տեղի են ունենում 1939-1941 թվականներին: Գլխավոր հերոսը Ռիգայի ծայրամասում ապրող երիտասարդ Մատիսն է: Երկրորդ աշխարհամարտի, Հոլոքոստի, քաղաքական ցնցումների պայմաններում նա փորձում է գլուխ հանել իր ապագայից, կանանց հետ բարդ հարաբերություններից ու առհասարակ իր կյանքից: Վեպը երիտասարդ, շարքային լատվիացու աչքով է ներկայացնում երկրի ու ամբողջ աշխարհի համար բախտորոշ իրադարձությունները: Մատիսը հայտնվում է պատմության պտտահողմի ձագարում՝ երազելով պարզապես ապրել, աշխատել ու սիրել: — Բոլորիս սպանելու են։ Բոլորի՛ս։ — Չէ՛, հնարավոր չէ։ Դու պատկերացնո՞ւմ ես, թե այստեղ քանիսն ենք. երեսուն հա- զար։ Կարող են հարյուր կամ մի քանի հարյուր հոգու սպանել, եթե լրիվ խելքները թռցնեն, բայց ոչ այսքան շատ։ — Կարող են, կարող են։ Օսմանները Մուշում միանգամից հինգ հազար հայ են այրել։ — Ո՞վ է հիմա հիշում հայերին... — Ե՛ս եմ հիշում։ — Չգիտեմ, թե ոնց է եղել Մուշում, բայց չեմ հավատում, որ մեզ կայրեն։ Եվ որտե՞ղ։ Ռիգայում այդպիսի տեղ չկա, եւ դա շատ բարդ գործ է։