Գուրգեն Եղիազարյանի նոր դեդեկտիվ վեպի առանցքը կազմում է անցյալ դարի երկրորդ կեսին Խորհրդային Հայաստանի Պետական բանկի աղմկահարույց գողությունը: Գողություն, որն իր մտահղացման և իրականացման կատարելությամբ, որպես ՙդասական՚ օրինակ, կարող է տեղ գտնել քրեագիտության դասագրքերում: Վեպի գլխավոր արժանիքներից մեկը նկարագրվող դեպքերի հավաստիությունն է. այն տարիներին լինելով այդ հանդուգն հանցագործությունը բացահայտող օպերատիվ խմբի անդամներից մեկը` հեղինակը գողության բացահայտումը ներկայացնում է ՙառաջին ձեռքից՚` այնպես, ինչպես եղել է իրականում (անշուշտ, թույլատրելիության սահմաններում):