Գաբրիելյանի նախկին երկու գրքերը՝ «Էրդողանը և քրդական հիմնախնդիրը» և «Էրդողանի պայքարը Հին Թուրքիայի դեմ», հիմնականում անդրադարձ էր Թուրքիայի ներքին քաղաքականությանը և վերջին տասնամյակների ամենակնճռոտ՝ քրդական հարցին: Երրորդ գիրքը՝ «Էրդողանի ու Պուտինի 2+2 մոդելը», ինչպես նաև այս տարի հրատարակվելիք չորրորդ և հինգերորդ հատորները Թուրքիայի արտաքին, երկկողմ ու տարածաշրջանային քաղաքականության մասին է: Երրորդ հատորը բաժանված է երկու հիմնական մասի՝ Թուրքիա-Ռուսաստան հարաբերություններ և Հարավային Կովկաս, որն ընդգրկում է 10 հոդված ու 1 հավելված, երկրորդ մաս՝ Թուրքիան որպես էներգետիկ և լոգիստիկ միջանցք՝ 9 հոդված: Հոդվածներից մի քանիսը ուղղակիորեն առնչվում են Հայաստանին՝ Մեծամորի ատոմակայանի գործունեությունից Թուրքիայի դժգոհություններ, Արաքսի հիդրոհանգույցների հիմնախնդիրը Հայաստանի ու Թուրքիայի միջև, «Ֆուտբոլային դիվանագիտություն», Հայաստան-Թուրքիա հարաբերությունների կարգավորման գործընթացի հեռանկարներ, Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև միջնորդական դեր ստանձնելու Էրդողանի փորձեր: Հեղինակի ուշադրության կենտրոնում Անկարա-Մոսկվա հարաբերություններն են, այդ թվում՝ տարածաշրջանը ազդեցության գոտիների բաժանելու Թուրքիայի և Ռուսաստանի 2+2 մոդելը: Երրորդ հատորի երկրորդ մասը էներգետիկ և լոգիստիկ հանգույց դառնալու Անկարայի նկրտումներն են՝ Թուրքիայի երկաթուղային աշխարհաքաղաքականությունը, «Բաքու-Թբիլիսի-Կարս» երկաթգծի շահագործումը, Թուրքիայի տրանսպորտային պլանը մինչև 2053 թվականը, գազային միջանցք դառնալու թուրքական ներուժն ու հեռանկարները: