Կէս հազարամեակ կեանք ունեցող Աբբասեան Խալիֆայութիւնը (750-1258) կը հա մարուի Միջին Արեւելքի ժողովուրդներու հին պատմութեան կարեւոր պատմաշրջաններէն մեկը։ Խալիֆայութեան երեսունեօթ խալիֆաներէն շատերուն մայրերը Արդար չէին: Պարսիկ, : Յոյն, Հաբեշ, Վրացի, Ռուս. Այս իրականութեան մէջ Հայ ժողովուրդն ալ ի կողքին այլ ժողովուրդներու կը գրաւէ իր յատուկ տեղը՝ հակառակ կրօնական տարբերութեանց: Համաձայն Արաբական աղբիւրներու՝ Աբբասեան խալիֆաներէն երեք խալիֆաներու մայրերը եղած են հայուհիներ, որոնց անուններն ալ պահուած են այդ աղբիւրներուն մէջ: Այս գիրքը կը բացայայտէ այդ խալիֆաներու պատմութիւնը եւ անոնց կապերը Հայաստանի եւ Հայ Ժողովուրդին հետ: Յիշեալ Աբբասեան երեք խալիֆաներուն՝ մենք՝ կոչեցինք “Հայկական Ծագումով Աբբասեան Խալիֆաներ", որոնք են՝ Ալ-Կաըմ (1031-1075), Ալ-Մուկթադի (1075-1094), Ալ-Մուսթադիը (1170-1180)։ Կայ նաեւ չորրորդը՝ ալ-Մուսթազիր (1094-1118), որ ալ-Մուկթադիի զաւակն էր. թէեւ անոր մայրը հայուհի չէր, սակայն ան իր մէջ բաւականին հայկական արիւն ունէր, ինչպէս պիտի պարզենք. եւ հինգերորդը՝ ալ-Նասր (1180-1225)։