Մի քիչ զրուցում  ենք հայտնի, սիրված և ՏԱՐԲԵՐվող հաղորդավար, վեգան, բոդի բիլդեր, շաուրմայի սիրահար Սերգեյ Սարգսյանի հետ։

1.Ողջույն Սերգեյ, ինչո՞ւ եք դուք Զանգակի մարդ:

Ես ցանկացած գործում շատ եմ կարևորում համայնքի զգացումը, և Զանգակը կարողացել է ստեղծել մթնոլորտ, որտեղ դու զգում ես քեզ սիրված և գնահատված: Ընդհանուր ջերմություն ես զգում, ինչը շատ է տարբերվում սովորական գործընկերային հարաբերություններից: Երբ ստեղծվում են նաև շատ արագ իրար հասկացող կատակներ, հատկապես ներքին կատակներ, շատ գրավիչ է, իսկ Զանգակում դա կա, ուստի ես համարում եմ ինձ Զանգակի համայնքի մթնոլորտի մի մասը, որովհետև արդեն սկսել եմ հասկանալ Զանգակի ներքին կատակները:

2. Եթե Ալիսան հրաշքների աշխարհի փոխարեն, սայթաքեր, ընկներ ու հայտնվեր Հայաստանում, ի՞նչ կլիներ:

Շատ հայկական իրականության էլեմենտներ նրան կթվային նույնքան կախարդական, անհասականալի և աբսուրադային, որքան գրքում, և եթե նայես պարզ և միամիտ երեխայի աչքերով, նամանավանդ, 200 տարի առաջվա երեխայի աչքերով, շատ սովորական մարդկային փոխհարաբերություններ ու նման ինչ-որ բաներ նրան կթվային շատ անհասկանալի և, ճիշտն ասած, դա կարող է լավ առանձին պատմվածք դառնալ՝ «Ալիսը Հայաստանում 2022 թվականին»: Կարծում եմ, եթե Հայաստանում լիներ, այդ բոլոր կերպարներին կփոխարինեին հայտնի քաղաքական և ոչ միայն քաղաքական գործիչներ, փորձագետներ: «Ալիս»-ի մոտ դա ուժեղ արտահայտված է և ծաղրում է փորձագետներին, իրենք իրենց խելացի համարող մարդկանց: Նաև այն աբսուրդը, որը ցույց է տալիս հարաբերություններում, մեզ մոտ էլ նա ոչ պակաս կգտներ դա և հրաշքներում կհայտնվեր:

3. Ձեր կարդացած գրքերից ո՞րն է այն գիրքը, որը, մեղմ ասած, փոշմանում եք, որ կարդացել եք:

Գրինի «Վարդագույն առագաստները». սիրո պատմություն էր, ու առաջին գրքերից էր որ կարդացել եմ, որից հետո մտածեցի , որ եթե գիրքը սա է ինչու՞ եմ կարդում, մի տեսակ շատ տանջող փորձություն էր: «Առանց ընտանիքին» էլ, ճիշտն ասած, մի ժամանակ շատ տպավորված էի, բայց ավելի շատ դառնություն տվեց քան թե ուրախություն, իսկ 5-րդ դասարանում այդքան դառնություն ու տրավմաներ միանգամից պատճառելը ճիշտ չէր:

4. Ի՞նչ կլիներ, եթե մեկ օր, օրինակ, Քիփլինգի պատմվածքները քննարկեիք Նարեկի հետ Արմքոմեդիի տաղավարում, իսկ քաղաքական թեմաները Զանգակում երեխաների հետ:

Պետք է փորձել , չնայած, կարծում եմ, որ ոչ մի լավ բան չի ստացվի: Իդեալական կլիներ, եթե եթերում հաղորդումներ լինեին գրքերի մասին, բանավեճեր լինեին և այլն, և ավելի քիչ լիներ քաղաքականությունը, գրքի քննարկումը մարդուն դարձնում է ավելի բարի ու հետաքրքիր: Բայց որպեսզի դա լինի, երկրում պիտի ավելի քիչ թերություններ լինեն, իսկ քանի կան այդ խնդիրները, դժվար է ուշադրություն գրավել գրքերի վրա:

5. Ո՞ր հայտնի մարդու հետ կցանկանայիք ուտել, օրինակ, շաուրմա:

Կուզենայի շաուրմա ուտել Արտաշ Ասատրյանի հետ: Ամեն մեկի հետ հնարավոր է ստեղծել ընդհանուր հոգեվիճակ: Օրինակ, ես ու Արտաշը գարեջուր ենք խմում և շաուրմա ուտում, քննարկում ենք ժամանակակից երաժշտությունը և Լոսում հայության վիճակը:

6. Երաժշտություն, ֆիլմ, գիրք. երկուական նշեք սրանցից, որոնք կհիշեք անգամ, օրինակ, փողոցում քայլելիս:

Օրինակ, հիմա հոգեվիճակով գնում եմ դեպի Ռեմարկի գրքերը, «Երեք ընկերը» հատկապես, այդ մթոլորտի մեջ եմ ինձ հաճախ զգում , ոնց որ ֆիզիկապես շոշափեմ մթնոլորտը, որոշակի անալոգիաներ զգում եմ այդ առումով, սովորաբար երաժշտությունից վերադառնում եմ ռետրո 90-ականներին:

7. Ի՞նչ է գրականությունը:

Գիտես, կյանքն ավելի մանրամասն զգալու միջոց է, եթե դու քո ներքին զգայարաններով ես կողմնորոշվում: Իսկ այն մարդիկ ովքեր կապվել են իրենց զգայարաններով 70 տարի առաջվա դեպքերին, կհասկանան՝ մի տեսակ այլ զգացողություն է, ես ուզում եմ բոլոր շրջանների այդ զգացողությունը վերցնեմ ու կլանեմ՝ ոնց են զգացել մարդիկ այն ժամանակ, նույն անճարությունը, նույն նվաճման զգացումը, որ մարդիկ ունեցել են շատ տարիներ առաջ:

Սերգեյ, մի քանի բլից հարցեր:

Ո՞ր գույնն եք ասոցացնում Ձեզ հետ:

Սև, մմմմ լավ սպիտակ:

Ո՞ր ֆիլմում կուզեիք հավերժ մնալ:

Ոչ մի, հիմա այստեղ լավ է:

Եթե Տարբեր չէ, ապա ի՞նչ:

Նույնը:

Ձանձրացա՞ք:

Չէ:

Եվ վերջում, ի՞նչ հարց կցանկանայիք տալ մեր հաջորդ հյուրին:

Ո՞րն է քո երազանքի հարցը:

Եվ ո՞րն է քո երազանքի հարցը, Սերգեյ:

Հարցերի մասին է, որոնց մասին ես չունեմ վերջնական կարծիք: