1. Պատմե՛ք Ձեր մասին:
Իհարկե, ամենից առավել հայտնի եմ որպես վիդեոբլոգեր, բայց հիմա նաև փորձում եմ ստեղծագործել և երաժշտությամբ եմ զբաղվում, ունեմ վոկալիստ, գրում ենք երաժշտություններ, բառեր ու ստեղծում ենք երաժշտություն:
2. Ամենից լիարժեք ո՞ր ոլորտում եք Ձեզ զգում:
Իրականում, կա երեք ոլորտ, որոնք ինձ հավասարապես հաճելի են. գրելը, ֆիլմեր և երաժշտություն ստեղծելը, որը մնացյալից, կարծում եմ, մի փոքր առավել է: Ես միշտ խոստովանում եմ, որ փոքր ժամանակ ես շատ-շատ մոտիվացվել եմ Գարիկ Պապոյանից և, տեսնելով, որ ինքն էլ է կիթառ նվագում, իմ մեջ սեր առաջացավ այդ գործիքի հանդեպ: Հետո, արդեն, իմ երաժշտական ճաշակն էլ ձևավորվեց: Ուսումնասիրել եմ հայկական երաժշտությունը, հատկապես Կոմիտաս շատ եմ սիրում, և առաջին երգը, որ գրել եմ, և ընկերս է երգում, հենց Կոմիտասի ոճի երգ է: Ունեմ նաև հայկական երգ, որը մեծ հաջողություն է ունեցել՝ «Ես չգիտեմ» անունով:
3. Կարո՞ղ եք նշել հայկական երաժշտության խնդիրները:
Իհարկե, կան խնդիրներ, որովհետև որակյալ երաժիշտներն ու արտիստները, որոնք փորձում են պահել հայկականն ու որակյալը, ցավոք քիչ լսարան ունեն: Թեև նշեմ, որ վերջերս ավելի ակտիվ են որակյալ երաժշտություն գնահատողները, բայց, միևնույն է, սպառողական երաժշտություններն ավելի մեծ սեր ու դիտելիություն են վայելում: Լավ կլիներ այդ նույնը ունենային որակյալ արտիստներն ու խմբերը: Օրինակ, որակյալ, գեղարվեստական կինոն ևս քիչ է զարգացած, քանի որ կինոն մեծ մասամբ բիզնեսի վրա է հիմնված, ինչը, սակայն, ևս հասկանալի է, մենք չունենք մեծ բյուջեներ, ու մարդիկ ստիպված են ու նաև տրամաբանական է, որ մտածում են իրենց ներդրած գումարը ինչ-որ չափով վերադարձնելու մասին։
4. Թունելից 13 կմ հեռավորության վրա... Բեսթսելեր, նոր ժանր, ի՞նչ կասեք:
Ես սպասում էի, որ լավ է վաճառվելու, որովհետև ես ունեի մեծ լսարան, որը պատրաստ սպասում էր, թե երբ է գիրքը պատրաստ լինելու: Սակայն կար նաև վախ, որ լսարանը ուղղակի կգնի գիրքը ու չի հավանի: Սակայն դեռ միայն լավ կարծիքներ եմ լսել, բարեբախտաբար: Ես չէի մտածում, որ երկու օրում կդառնա բեսթսելեր, մտածում էի, որ մեկ կամ երկու ամսվա ընթացքում կլինի: Մինչ օրս դեռ շարունակում են կարդալ: Ժանրը ռիսկային էր, քանի որ եզակի էր հայ գրականության մեջ՝ սարսափ: Ինչքան վատ քննադատություն եղել է, եղել է կամ մեծահասակների կամ գրականագետների կողմից: Ժամանցային գրականություն քիչ ունենք մենք, օրինակ Սթիվեն Քինգ վերջին տարիներին է սկսել թարգմանվել հայերեն: Ու սա արդեն տանում է նրան, որ մարդիկ սկսում են նաև ժամանցի համար կարդալ գրականություն։ Կարդում են գրականություն, ոչ թե, որ ընկնեն մտքերի մեջ, փորձեն հասկանալ, թե ինչ է լինելու, այլ ուղղակի կարդում են հետաքրքրության համար: Օրինակ՝ Ագաթա Քրիստի, երբ կարդում ենք, չենք մտածում խորը մտքերի մասին, այլ ուղղակի ուզում ենք հասկանալ, թե ով է մարդասպանը: Իսկ մեր գրականությունը մեծ մասամբ կամ պատերազմի, կամ սիրո մասին է:
5. Սերը գրականության հանդեպ:
Ես հիմնականում կարդում եմ հենց ժամանցային գրականություն, ավելի խորը գրականություն կարդացել եմ դասերի ժամանակ, բայց ինչ-որ գիրք ընտրելիս կամ կարդում եմ հոգեբանական, կամ մասնագիտական գիրք, օրինակ՝ «Հուզական ինտելեկտը»։ Ինչքան էլ գիտեմ, որ Ռոմեոն և Ջուլիետը հրաշալի գործ է, միևնույն է, ես հիմա դա չեմ կարդա: Բայց Ագաթա Քրիստի կամ Քոնան Դոյլ համարյա ամենը կարդացել եմ, և այդ ամենն ինձ շատ հետաքրքիր է։
Ֆիլմում էլ է այդպես, ինչքան էլ գիտեմ որ Թռիչք կկվաբնի վրայովը հրաշալի ֆիլմ է, բայց ինձ համար լարված թրիլլեր նայելը ավելի հետաքրքիր է։
6. Գրող համարո՞ւմ եք Ձեզ։
Ես այդ բառից դեռ խուսափում եմ, որովհետև շատ կարևորություն եմ տալիս բառին, պիտի, կոպիտ ասած, շատ աշխատանք կատարած լինես այդ բառի համար։ Դեռ մի գիրք եմ գրել, եթե ևս երկուսը գրեմ, գուցե մոտենամ այդ բառին։ Ինչքան էլ ինձ հաճախ գրող են ներկայացնում, ինքս ինձ չեմ ներկայացնում դեռ գրող։ Մարդիկ կան, որ ինձ գրող են ընկալում արդեն, դա լավ է, իրականում։ Օրինակ, երբ ես միշտ վիդեոբլոգինգ էի անում ու անցա երաժշտությանը, սկզբում մի շրջան կար, որ մարդիկ որպես երաժիշտ չէին ընկալում, մինչև արեցի այնքան, որ սկսեցին ընկալել։
7. Հաջորդ գրքերի ժանրերը։
Կատակերգությունը ուսումնասիրել եմ և կարծում եմ՝ ամենադժվար ժանրերից է, որով դժվար թե գրեմ։ Հետագայում նախատեսում եմ սարսափ թրիլլեր գրել, ապա մաքուր սարսափ ու մաքուր դեդեկտիվ։ Մաքուր սարսափը ավելի բարդ է, որովհետև հայ կերպար ընտրելը  ևս բարդ է։
8. Գիրքը ֆիլմ կդառնա՞։
Հիմնականում տասը կարդացողից 9֊ը ասում է՝ ֆիլմն եմ ուզում, բայց, ինչպես նշեցի քիչ առաջ, ֆիլմի բյուջեն ահռելի է։ Մենք փորձում ենք հովանավորներ գտնել։ Ֆիլմին պատրաստ եմ ամբողջովին, երբ ֆինանսավորող գտնենք, միանգամից կարող ենք սկսել նկարել։
9. Ժամանակակից հայ գրողները։
Սյունե Սևադային եմ ծանոթ, Էդգար Կոստանդյանին, մի քանի հոգու էլ գիտեմ ևս, բայց ամենասիրելիները նրանք են։
10. Հայ մարդու ժամանակակից խնդիրները։ Ինչպե՞ս սեր վայելել։
  Իրականում, եթե ասեմ, որ հատուկ բան եմ արել, կդժվարանամ։ Զուտ անկեղծությունն է, կարծում եմ։ Շատ շաբլոն խոսք է դարձել, որ մարդու մեջ անկեղծությունն են գնահատում, բայց ես փորձել եմ անկեղծ լինել, կիսվել իմ հաջողություններով։ Օրինակ, ես յութուբի ալիք ունեմ, որտեղից ինձ նայել են մարդիկ, որոնց ես հիմա տեսնում եմ իրենց երեխաների հետ, ինչը շատ հետաքրքիր է։ Կան մարդիկ, որ օրինակ են վերցնում, որոնց մոտիվացնում է իմ անցած ճանապարհը, ուզում են նույն մեթոդաբանությամբ հասնել հաջողության, միգուցե այդ ամենն է ստիպել, որ իրենք ինձ շատ մոտ են համարում։ Իսկ իմ ստեղծածներն էլ սիրում են շատ, ոգեշնչվում են, և, երբ նաև ինչ֊որ բան էն չի լինում, միշտ առողջ քննադատության մեջ ենք լինում։ Իհարկե, վատ քննադատներն էլ կան, բայց առանց իրենց էլ չի լինի։ Դու հաճախ կարող ես ինչ֊որ բան ստեղծել, որը քեզ կթվա շատ լավը, պարզվի՝ վատն է, և հակառակը կարող է լինել, քեզ թվում է վատն է, հետո հասկանում ես, որ լավն է իրականում:
11. Ինչպե՞ս աշխատի արվեստագետը, բլոգերը ճգնաժամային իրավիճակներում, որ քննադատության չարժանանա. Ձեր փորձը։
Ես փորձեցի պատերազմի ժամանակ իմ սոցիալական էջերը ծառայեցնել նպատակներին։ Էդ ժամանակ հիմնականում ինչ֊որ մարդիկ ապրանքներ են հավաքում,  ուղարկում սահման, ես չուզեցի նույնը անել, քանի որ շատերն արդեն անում են, մտածեցի արշավներ հանրահայտ մարդկանց էջեին գրելու, դրամահավաք փորձեցի անել, և մեծ հաջողություն ունեցավ այդ ծրագիրը, որը կոչվեց ինստագրադ, ցավոք այն հաքերային հարձակման ենթարկվեց։ Պատերազմի ժամանակ նաև այն մարդիկ, որոնք ասում են փակեք էջերը, դա սխալ է, որովհետև այդ էջերով, եթե խելացի լինենք, կարող ենք մեծ հաջողությունների հասնել։
12. Այսօրվա Հայաստանը քաղաքացու աչքերով։
Այսպես ասեմ՝ ամենամեծ սուրը՝ արտաքին վտանգը, թշնամին չլինի, մեր երկիրը զարգանալու ու երջանիկ երկիր դառնալու հիմք ունի, իհարկե խնդիրներ կան, բայց ես միջին քաղաքացու կյանքի համար եմ ասում, որ կարող է գտնել աշխատանք, ապրի հավես ու հանգիստ։ Բայց այդ արտաքին վտանգի հարցը միշտ սպառնում է։
13. Մարդուն, որն ուզում է որևէ ոլորտում զարգանալ, ի՞նչ կասեք։
Ես կասեմ՝ նախ, թող հասկանա՝ արդյո՞ք դա իր սիրելի ոլորտն է։ Շատ մարդիկ ծրագրավորում են սովորում միայն նրա համար, որ փողաբեր է։ Բայց եթե դու չսիրեցիր այդ ոլորտը, դու չես կարողանա զբաղվել այդ գործով։ Մաթեմատիկան իմ ամենասիրելի գիտություններից է, բայց ես կոդ գրել չեմ սիրում, ես սիրում եմ ստեղծագործել։ Առաջին խորհուրդս այն է, որ մարդ ընտրի ոչ թե միայն ֆինանսական ուղղություն, այլ մի բան, ինչն իրեն շատ է դուր գալիս։ Եվ պիտի լինել աշխատասեր, մարդիկ կան, որ շաբաթը վեց օր աշխատում են, մեկ օր հանգստանում են, բայց ես այդպես չեմ կարողանում, ես ամեն օր ու ամեն ժամ աշխատում եմ, ինքս իմ ապագան ավելի լավ կառուցելու համար, գուցե հիմա շատ աշխատեմ և 10 տարուց հասնեմ իմ ուզածին։ Ինչ֊որ բաներ կային, որ ես ինքս սովորում էի ամբողջ օրը ժամեր տրամադրելով, օրինակ անգլերեն, դաշնամուր հետո նաև սցենարագրություն։
14. Ինքնակրթության մասին։
Ակադեմիկ կրթությունն իհարկե արժի, որ ունենաս, բայց պարտադիր պայման չէ։ Ինտերնետը հիմա աշխարհի ամենահայտնի համալսարաններից է, եթե դու գիտես անգլերեն, կարող ես ամեն ինչ սովորել, եթե անգլերեն էլ չգիտես, կարող ես դա էլ սովորել ինտերնետեվ։ Չկա մի մասնագիտություն, որ չկարողանաս սովորել, հատկապես թվային մասնագիտությունները, որոնք նաև լավ են վարձատրվում, կարող ես ինքդ սովորել ու ունենալ լավ աշխատանք։ Հատկապես, որ Հայաստանում նման մասնագիտությունների համալսարաններ չունենք:
15. Ի՞նչ է իրենից ենթադրում սիրելը. հայրենիք, մարդ, աշխատանք։
Տարբեր են։ Եթե երկրից ենք խոսում ապա անել այնպիսի աշխատանք, որը ոչ միայն միտված է մեր երկրը պահելուն, այլ նաև միտված է զարգացնելու մեր երկիրը։ Օրինակ, կարող ես չդառնալ զինվորական ու պաշտպանել երկիրը, բայց կարող ես դառնալ գիտնական, չգնալ մեր երկրից ու նույնչափ կօգնես քո երկրին, ինչքան զինվորականը։ Իմ հորեղբայրը գիտնական է ու, չնայած, որ Ամերիկայում շատ լավ է ապրում, բայց պատրաստվում է վերադառնալ ու ընկերություն հիմնել։ Կուզեի բոլորը այդպես մտածեին, ուզենային մի օր վերադառնալ ու մի լավ բան անել երկրի համար։
16. Գրախանութների, հրատարակչությունների մասին։
Կարծում եմ, այն որ հրատարակչությունները շատ լավ ու կարևոր գրքերի թարգմանություններին են ձեռնամուխ լինում, հենց Զանգակից եմ գնել Սթիվեն Քինգը, ինձ համար շատ ոգևորիչ ու լավ է։ Երբ ես փոքր էի ու չէի կարողանում կարդալ անգլերեն, նեղվում էի շատ, հիմա անգլերեն գիտեմ, բայց, միևնույն է, ինձ դուր է գալիս հայերեն կարդալ։ Ես հիշում եմ՝ մի ժամանակ միայն ռուսերենով էր հնարավոր գտնել գրքերն ու գնել կարդալ։ Իսկ հիմա հայերեն գրքերի մեծ ընտրանի կա, որը լավ է, որովհետև փոքր երեխաները շատ հեշտ կարող են գտնել գրականությունն ու կարդալ։
17. Նախորդ հյուրի՝ Հասմիկ Հակոբյանի հարցը.Ի՞նչ կամային հատկանիշներ են պետք հաջողության հասնելու համար:
Լավ իմաստով պնդաճակատություն, օրինակ Ռոլլինգը 15 անգամ մերժվեց տպագրվելու համար, բայց ինքը գիտեր, որ լավ բան է արել ու հասավ իր ուզածին։ Նպատակը պիտի տանել այնքան առաջ, որ նա մի օր հասնի իր հաջողությանը։
18. Հարց հաջորդ հյուրին։
Եթե առաջին հայկական սարսափ ֆիլմը լինի էկրանին, կգնա՞ք նայելու, թե՞ չէ։