«(Չ)վեպը» արձակագիր Հովհաննես Հովակիմյանի առաջին գիրքն է։ Մերօրյա հերոսի հոգեկան վայրիվերումները, շուրջը կատարվող իրական/անիրական դեպքերի հաջորդականությունը նրան մղում են անվերջ փնտրտուքի, որը գրեթե միշտ ավարտվում է առանց հանգուցալուծման։ Հերոսը փորձում է հարցեր տալ և գտնել դրանց բացակա պատասխանները։ Վերհուշի վերածվող այս պատմությունները գրված են ոճական տարբեր հնարքներով և ռիթմի սուր զգացողությամբ։ Գրքի միջտեքստային կապերը հուշում են, որ «(Չ)վեպը» ինչ-որ առումով և՛ վեպ է, և՛ պատմվածաշար։