Մի պատկեր, մի շարժում, մի ձայն, օդում նետված մի բառ կամ խոսք, և շարժվում է մտքի գնացքն ու տեղափոխում երևակայության աշխարհ, այնտեղ, ուր չես եղել դեռ, և ոչ ոք չի եղել, բայց գնում ես հաճույքով, քանզի բացվում են գաղտնիքներ, որ և քոնն են և քոնը չեն, բայց ձգում են խորհրդավորությամբ, անգամ՝ ահով, երբ ոտք ես դնում վիհի եզրին, ու մի քայլ... Բայց ոչ. այստեղից ընկնողը դու չես ընթերցող, ոչ էլ հեղինակը, քանզի գրականության մեջ ամենաապահով հերոսներն եք, թեև ապրում եք հավասար զգացմունքներ, վայելում ու տառապում, հուզվում ու հրճվում բոլոր կերպարների հետ, կիսում նրանց բոլոր ապրումները, բայց իրական վտանգն ու վայելքը նրանցն են, որքանով կարող են իրական լինել հենց իրենք՝ գրական անձինք...