1997-ին ասպարեզ եկած այս հայտնի վեպի հերոսը՝ լրագրող Մարկ Մառոնյեն, այն տեսության հետևորդն է, ըստ որի՝ սիրո տևողությունն ընդամենը երեք տարի է, երբ սիրահարվածության զգացումը խթանող հորմոնները դադարում են գործել, և մարդու հուզական կախվածությունն ի չիք է դառնում: Մառոնյեի զգացմունքային ու սեքսուալ տվայտանքները ներկայացված են հեղինակին բնորոշ հումորի և ինքնահեգնանքի թանձր շեշտերով, ինչպես նաև էրուդիտ Բեգբեդերին հատուկ մշակութաբանական բազմազան հղումներով: Ստացվել է զուտ ֆրանսիական ոգով թեթևաշունչ ու նրբագեղ մի գործ, որը, սակայն, նաև մտորումների տեղիք է տալիս: