Արտավազդ Եղիազարյանի գրողական ձեռագրի հատկանշական կողմը արտաքուստ թեթև ու անչար հումորն է։ Բայց այդ հումորը, համադրվելով սուր դիտողականության ու պատումի անսեթևեթ ոճի հետ՝ օգնում է գրողին ստեղծել կոլորիտային կերպարներ և նրանց միջոցով վեր հանել մեր իրականության պատկերը։ Ընդ որում՝ նրա պատմվածքներին բնորոշ զվարթախոհությունն ու ինքնահեգնանքը չեն խանգարում բարձրացնել նաև հասարակական-քաղաքական կարևոր հարցադրումներ։