Արմենուհի Սիսյանի պոեզիան բնության միջոցով կյանքի ներդաշնակությունը վերականգնելու, մարդու խաթարված, ներդաշնակ կյանքը դեպի մաքրություն վերադարձնելու միտուտ ունի: Իմացության, կենսափորձի ու ապրումի, խառնվածքի եւ հավատի շաղախը իրականությունը դարձնում է ստեղծարար գործոն, բանաստեղծական ոգու խիզախում: Ինքնատիպ մտածողության եւ աշխարհատեսության տեր հեղինակն իր բանաստեղծությամբ փորձում է հիշեցնել կամ վերադարձնել մարդուն ամենօրյա կորստյան վտանգին ենթարկված բնությանը մոտ լինելու, երկնքին նայելու անհրաժեշտությունն ու պահանջը: Այս առումով գրականությունը եւ հատկապես պոեզիան, կարող է մտածողություն փոխել, եւ հենց այդ պատճառով էլ այսօր այն առավել իրական է ու կարեւոր։ Վերջերս Արմենուհի Սիսյանի բանաստեղծություններն ուշադրության արժանացան նաեւ ճապոնական հրատարակիչների կողմից եւ թարգմանաբար լույս ընծայվեցին Ճապաոնիայում նրա 2 բանաստեղծական ժողովածուները: