Գիրքը նվիրված է մասնավոր խնդրի՝ թե ինչպես XX դարի թատերագրության մեջ խոսքը տեղը զիջեց դադարին և լռությանը: Լռության ընկալումն ինքնին որպես գեղագիտական գործոն, անշուշտ, վկայում է արվեստի տարածության ընդլայնման, ինչպես նաև փակուղու մասին, որի մեջ հայտնվել է ժամանակակից գեղարվեստական մտածողությունը:
Գիրքն ունի երկու հեղինակ, ովքեր ներկայացնում են արվեստագետների երկու սերունդ: Սա փորձ է մի շարադրանքում համադրել գուցեև իրարից տարբեր դիրքորոշումներ: Շարադրանքը‘ «Էսսե-ուսումնասիրություն է» և հասցեագրված է ընթերցող լայն շրջանակներին:
Պատվիրի՛ր գրքեր և ստացիր արագ առաքում աշխարհի ցանկացած կետում:
Ավելի մանրամասն առաքման պայմանների և վճարման տարբերակների մասին տե՛ս այստեղ:
.jpg)
