Հոգեվերլուծությունը բազմիս կշտամբվել է մարդու մեջ բարձրագույնով, բարոյականով, վերանձնայինով չմտահոգվելու համար: Այդ կշտամբանքն անարդար է երկու պատմական և մեթոդական առումներով: Առաջին առումով՝ քանի որ հենց սկզբից հոգեվերլուծությունը Ես-ում բարոյական և գեղագիտական միտումներին վերագրում էր արտամղման նախաձեռնություն, վերջին առումով՝ քանի որ չէին ցանկանում հասկանալ, որ հոգեվերլուծական հետազոտությունը չէր կարող հանդես գալորպես գիտական դրույթների ավարտուն և պատրաստի կառույցով մի փիլիսոփայական համակագ, այլ պետք է նորմալ, ինչպես և աննորմալ երևույթների վերլուծական մասնատման միջոցով քայլ առ քայլ հարթեր հոգեկան բարդույթների հասկացման ճանապարհը: Զիգմունդ Ֆրոյդ